Samhain of het einde van het seizoen van de zon en het begin van de donkere tijd was voor onze voorouders een belangrijke periode, de laatste oogst…het vee dat overtollig was of zwak moest geslacht worden, alleen de sterksten werden behouden.
Ook dachten onze voorouders anders dan de moderne mens over leven en dood.....als iemand overleden was zou deze met samhain over gaan, door reizen naar het rijk der doden.
Dus rond samhain was de scheiding tussen deze fysieke wereld en de wereld van de geesten dun, vuren werden aangestoken om overledenen te helpen en te begeleiden op hun weg, als er nog iets niet uitgesproken was tussen levenden en doden was dit ook het aangewezen moment om dat te doen.....al het leven ontstond voor hen in het donker
denk aan het ontkiemen van zaden in de grond, dus markeerde de avond –nacht ook het begin van een nieuwe dag en samhain was voor hen het begin van de nieuwe cyclus dus het nieuwe jaar
voor de Kelten was het punt waarop de dingen keerden magisch, denk aan de zee die de kust raakt het behoord niet tot het een en ook niet tot het ander, het staat buiten de tijd,
Het gedenkwaardige samhain had dan ook niets te maken met enge monsters en Halloween zoals wij dat nu kennen, maar beleven van de magische overgangen die zo heel natuurlijk bij het leven passen
Maria Elshout - matronae.com
