Een chinese vrouw had twee grote kruiken die aan het uiteinde van een stok hingen die zij op haar nek droeg. Een van de kruiken had een barst, terwijl de andere gaaf was en altijd een volledige portie water afleverde.

Aan het einde van de lange wandeling van de rivier naar huis bleek de gebarsten kruik altijd half leeg. Gedurende twee volle jaren ging het zo, dag in dag uit.
Telkens kwam de vrouw met anderhalve kruik water thuis
Natuurlijk was de gave kruik trots op zijn prestaties, omdat hij perfect uitvoerde waar hij voor gemaakt was.
Maar de arme gebarsten kruik schaamde zich en was ongelukkig omdat hij maar de helft presteerde van waar hij voor bedoeld was.

Na twee jaar van falen in eigen ogen, sprak de gebarsten kruik op een dag bij de rivier tot de vrouwr: "Ik schaam me zo omdat de barst in mijn wand de hele weg naar huis water laat weglekken."

De vrouw zei tegen de kruik: "Heb je opgemerkt dat er alleen aan jouw kant van het pad bloemen groeiden en niet aan de kant van de andere kruik?
Dat komt omdat ik me altijd bewust ben geweest van jouw gebrek en ik bloemenzaden gezaaid heb aan jouw kant. Elke dag als we terugliepen heb jij ze water gegeven.

Gedurende twee jaren heb ik deze prachtige bloemen kunnen plukken om er thuis de tafel mee op te sieren. Als jij niet zou zijn zoals je bent, zou die bloemenpracht er niet zijn om het huis mee te versieren”